Ne dinler?&nbsp;Baya bir zor soru çünkü dinlemeyi seven biri olarak seçmek zor oluyor! Islandman, Ikaru, Mercan Dede, Ajokki, Elori Saxl, Iori, Landhouse, Tom Yorke, Aparde, Cosmo Sheldrake, Richard Hougften, Yalnayak, Max Cooper, Kaleida, Bleu Toucan, Mammal Hands, Monatik, Martin Roth, GBrian Eno, Lambert — dahası da var açıkçası.Kimi takip eder?&nbsp;Duende, Üretim Kaydı, Dansçı Seyri, Базаров порезал палец ve Açık Radyo'da Çıplak Ayaklarla Dans.&nbsp;Ne izler?&nbsp;Bu ara bir şey izleyemiyorum fakat izlediklerimden hafızamda kalanlar var: Andrey Zvyagintsev - Dönüş, Patric Chiha - Ya Aşk Olsaydı, Julian Rosefeld - Manifesto, Natalie Johns - Max Richter Uykusu, Boaz Yakin - Aviva, Pawel Pawlikowski - Soğuk Savaş, Denis Villeneuve - Dune: Çöl Gezegeni.&nbsp;Ne okur?&nbsp;Matt Haig - Zamanı Durdurmanın Yolları, Julia Cameron - Sanatçının Yolu, Wilhelm Schmid - Dokunmanın Gücü Üzerine, Lao Tzu - Tao Te Ching, Jonathan Burrows - A Choreographer’s Handbook ve Frederic Gros - Yürümenin Felsefesi.&nbsp;Neyi tekrar eder?&nbsp;Bir sürü şeyi tekrar ediyorum — ruhen tekrar etmeyi seçtiklerim piyano çalmak, resim çizmek ve longboard'umla uzun yol kaymak.

Duende

Dansçı, koreograf ve doğaçlama aşığı.

Kamola Rashidova

“Haydi gel yürüyüş yapalım.” dedi. Hemen sokağın başında bizi bekleyen köpek dostumuz Bulut ile birlikte adımlamaya başladık. Önce biraz tırmanmamız gerekti. Neyse ki iyi bir manzaranın ancak yeterince emek ve aidiyetle sağlandığını daha çocukken öğrenmiştim. Hatta bunu fark edince içten içe gülümsedim. Zihnim meraka ve heyecana düşmüştü bir kere. Tek yapmam gereken beklemekti. Bulut önde, biz arkada yürüdük. O an geldiğinde zamanın bir önemi kalmadığını tekrar anladım. Baktığım uzaklık ve kadrajıma sığan onca güzelliğin yanında başka hiçbir şeyin önemi yoktu. Bugün ve bu anının oluştuğu tarihten beri neredeyse her gün, zihnimde hep bir kaçış planı, kalbimde gittikçe artan bir özlem var. Uzun süre bu hisle nasıl yaşayacağımı bilemedim. Özlemim artıkça önce geri çekildim, sonra imkânsızlığın içine düştüm. Bir an geldi, kendime gelecekten bir gün seçtim. Adını ve tarihini koymadım. Sadece yerini ve içinde olmasını istediğim insanları belirledim. Özlemime keder değil, sevinç ekledim.&nbsp;Bugünkü konuğum Elori Saxl. Kendisi pandemi öncesi birkaç haftalığına ailesini ziyarete gittiği Kuzey Wisconsin kıyılarında yer alan Superior Gölü’nde yaklaşık 300 kişinin yaşadığı Madeline Adası’nda koca bir yıl geçirdi. Her değişiminde şaşkınlık yaratmayı başaran gökyüzü açıklığında ve yılın büyük bölümünde donan bir gölün ortasında, ilk albümünü tamamlayıp yayımladı. Bambaşka hayallerle başlayan, o anı mühürlemek için kaydedilen sesler Saxl’ın tüm üretimini yaptığı yatak odasının zeminine yayıldı. Artan özlem ve yabancılaşma hissine, senesini doldurmayan taptaze yaşanmışlıklara nostalji olarak da bakamadı. Peki ne oldu? Manzarasındaki renk tonları zamanın kıskacından kurtuldu ve Saxl’ın yarattığı avangart ve çağdaş klasikten beslenen elektronik seslerle örülü bir müzikal kompozisyonda yeniden hayat buldu. Baştan söyleyeyim. Elori Saxl, pek çok açıdan şanslı olduğunun farkında. Beni ilgilendiren kısmı ise yaşadığı dönüşüm ve bunun müzikal üretimine olan yansımaları. Salonuma dolan güneşin, bugünlük benden bu kadar dediği saatlere girerken onun hayatına daha yakından bakmak istedim.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-06T07:09:49.156Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Elori Saxl, Fotoğraf: Gregory Wikstrom" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elori Saxl Fotoğraf: Gregory Wikstrom<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Renk paleti: İçinde yıl olan tarihleri köşedeki eskiciye bıraktım. Bazı hikâyeler zamanı tutamaz. Bırakır, akar gider. Tıpkı Hermann Hesse’nin dediği gibi: “Irmak aynı zamanda her yerdedir, kaynadığı yerde, döküldüğü yerde, çağlayanda, kayıkta, akıntı yerinde, denizde, dağda, aynı zamanda her yerde ve onun için yalnızca şu an vardır, geçmişin gölgesi diye bir şey bilmez ırmak, geleceğin gölgesi diye bir şey de bilmez.” Elori Saxl’ın çocukluğuna dair bilgim, 12 yaşında müzik bestelemeye başladığı ve eline aldığı ilk enstrümanın keman olduğuyla sınırlı. Her ne kadar farklı türden seslerin odalara sızdığı bir evde büyüse de anne ve babasının müzikal ilgisi, yılın en iyi şarkılarının yer aldığı derleme albümlerle sınırlı kalmış. Yalnız olduğu zamanlar arttıkça Saxl, kulağına dolan seslerdeki ince değişikliklerin hislerinde yarattığı etkinin farkına vardı. İlkokulda her öğretmenini farklı bir renk paletiyle tanımlayan ve herkesin sinestetik olduğuna inanan bir yaratıcıyla karşı karşıyayız. Onun ancak renklerle görünür kıldığı müziğine doğru ilerlemenin vakti geldi.Doğanın sunduğu sesler:&nbsp;Brooklyn’de pek çok farklı yaratıcı topluluk içinde geçirdiği yedi yılın ardından teknolojinin toprak, doğa ve hafızayla olan ilişkisini meditasyona yöneltmek için müzikle geçirdiği süreleri arttıran Elori Saxl, içindeki değişim arzusunu takip etti ve Blue Mountain Center’ın misafir sanatçı programına başvurdu. Olumlu dönüş alan Saxl, hayatında ilk kez besteci olarak tanıtıldığı bir ortamda her sabah gün doğumunda gölde kanoyla dolaştığı, uzun orman yürüyüşleri yaptığı ve pek tabii müzik ürettiği bir ay geçirdi. Doğada kaldığı süre arttıkça su, güneş ve ağaçlar arasındaki alışverişi hissetmeye başlayan Saxl, burada duyduğu sesleri bir modüler sentezleyiciyle yaratmaya karar verdi. Nihayetinde oluşturduğu zihinsel alanda doğanın sunduğu tekrarlardan ve içinde tetiklenen hislerden bir albüm kurgulayan Saxl, cebinde yarısını tamamlandığı şarkılarla Blue Mountain Center’dan ayrıldı.<img src="https://images.aposto.com/2021/4/2021-05-06T07:12:02.134Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Elori Saxl, The Blue of Distance" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable">Elori Saxl, The Blue of Distance<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Uzaklık ve güzellik:&nbsp;Blue Mountain Center’da geçirdiği günlerin ardından aylarca ürettiği müzikleri dinlemeyen&nbsp;Elori Saxl, aile evinde geçirmek zorunda kaldığı günlerin birinde Rebecca Solnit’in Kaybolma Rehberi’ni okurken kitapta uzaktaki dağların neden mavi göründüğü fikrine atıfta bulunan bir bölüm ona yeniden ilham verdi. Belirli ışık parçalarının uzaklık arttıkça kaybolduğunu, böylece dağları mavi tonda gördüğünü öğrendi. Yani uzaklık güzellik yaratır. Yakınlaşma, var olan renk paletini arttırır. Bu çıkarım Saxl için dönüm noktası oldu. Yapması gereken özlemi kapatmak değil, onu kucaklamak ve yaydığı güzellikle onu kabul etmekti. Çok geçmeden melankoliden çıkıp yarattığı sesli dünyaya geri dönen Saxl, müziğini oda orkestrasıyla birleştirdi ve yedi şarkı barındıran The Blue of Distance isimli ilk albümünü yayımladı. Sonuç ise Steve Reich, Philip Glass ve Brian Eno’ya selam gönderen, yeni renklerle dolu uçsuz bucaksız bir gökyüzü.&nbsp;İçimizden birisi geri dönelim dedi mi emin değilim. Belki de Bulut karar vermiştir. Önemi de yok zaten. An gelmişti ve geri kalan her şey ona eşlik eşmişti. Hepsi bu kadar…<hr fr-original-style="" style="height: 0px; overflow: visible; border-bottom: none; clear: both; user-select: none; break-after: page; box-sizing: border-box;">Bu zamana kadar Keşif Sahnesi’ne konuk olan sanatçıların tamamını Spotify çalma listemizden dinleyebilirsiniz.<a data-saferedirecturl="https://www.google.com/url?q=https://link.apostonews.com/click?uri%3DaHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP2lzc3VlPTYwOGE2NDlmMDY3YTFiMDAwNjEyMjkxOSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWVjMTgzZmZkNDkzOGIyMTFhMmRkNDJiJnN1YnNjcmliZXI9NjAzMzdlNDM2YTkzODAwMDA3ZGEyMTAyJnNvdXJjZT1lbWFpbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZwbGF5bGlzdCUyNTJGMGl3S2JuRnpNcW8ySTljR1h0MGhkVCUyNTNGc2klMjUzRGtDWkJ6RFlZVEE2amNWMDV5enhVYVE%3D&amp;source=gmail&amp;ust=1620124856078000&amp;usg=AFQjCNHy_BTnJnZI_VUUa5O1-smAK6A00g" href="https://link.apostonews.com/click?uri=aHR0cHM6Ly9saW5rLmFwb3N0b25ld3MuY29tL2NsaWNrP2lzc3VlPTYwOGE2NDlmMDY3YTFiMDAwNjEyMjkxOSZwdWJsaXNoZXI9NWVkM2VjZDZjNWE4NmNjZDFlMjRjYTRhJm5ld3NsZXR0ZXI9NWVjMTgzZmZkNDkzOGIyMTFhMmRkNDJiJnN1YnNjcmliZXI9NjAzMzdlNDM2YTkzODAwMDA3ZGEyMTAyJnNvdXJjZT1lbWFpbCZ1cmw9aHR0cHMlMjUzQSUyNTJGJTI1MkZvcGVuLnNwb3RpZnkuY29tJTI1MkZwbGF5bGlzdCUyNTJGMGl3S2JuRnpNcW8ySTljR1h0MGhkVCUyNTNGc2klMjUzRGtDWkJ6RFlZVEE2amNWMDV5enhVYVE=" rel="noopener noreferrer" target="_blank" fr-original-style="" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;"></a><a fr-original-style="" href="https://open.spotify.com/playlist/0iwKbnFzMqo2I9cGXt0hdT?si=3cc88ff98b524b70" rel="noopener noreferrer" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s ease 0s; touch-action: manipulation; user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank"><img src="https://embed.apos.to/assets/2021/4/2021-05-06T07:14:12.335Z.png" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" ratio="Infinity" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"></a>

Manzarasındaki renk tonları zamanın kıskacından kurtuldu ve Elori Saxl’ın yarattığı avangart ve çağdaş klasikten beslenen elektronik seslerle örülü bir müzikal kompozisyonda yeniden hayat buldu.

Elori Saxl ile ilgili hikayeler